بحث از وجود آزادی در آمریکایی که آن را در اذهانمان با مهد تمدن برابر دانسته اند شاید بحث عبث و بیهوده ایی باشد ،اما با وجود پیروزی انقلاب اسلامی ایران و قدرت بر آتش زدن پرچم آزادی ، برای هر انسان مفکر این سوال پدیدار می شود که چرا باید عده ایی به هویت کشور دیگری توهین نمایند ، آیا آنان صاحب مشرب و جایگاه خاصی نیستند آیا با اصول دمکراسی و بین المللی صحیح است و...

با گذشت سی سال از انقلاب اسلامی ، تقریبا برای اکثریت مردم جهان هویداست که آتش زدن پرچم آمریکا همانگونه صحیح است که مرگ بر او گفتن ،و اگر وجود خدشه دار شدن اصول  بین المللی باشد، اما این اصول را چه کسی جز آمرکاییان و امثال آنها نوشته اند ؟ پس چطور می توان به صحت آن  اطمیان داشت؟

مهد تمدن بودن امریکا آنچنان روشن و مدقن گردیده است که اینک وقتی رئیس جمهور امریکا یا معاون خارجه او یا هر مسئولی که صفت امریکایی بودن را یدک می کشد قصد کشوری دارد ، بدون شک ، تظاهرات مردم علیه آنان یکی از برنامه های از پی تعیین شده خواهد بود .

 نوشتار ذیل خلاصه ایی از سخنرانی دکتر میر لوحی و کتاب (آمریکای بدون نقاب ایشان ) است که جهت شناخت آمریکایی بدون نقاب تهیه وتنظیم شده است .

الف ))    در صد جمعیتی فرقه های مذهبی آمریکاو ایران و مقیاس مشارکت آنها در امور سیاسی

جمعیت ادیان مختلف در تمام دنیا:

الف-مسلمانان:

یک میلیارد و سی و سه میلیون و چهار صد و پنجاه و سه هزار نفر

ب-مسیحیان:

یک میلیارد و نه صد میلیون و صد و هفتاد و چهار هزار نفر

ت-یهودیان:

سیزده میلیون و چهارصد و پنجاه و یک هزار نفر

طبق همین آمار،درصد جمعیت ادیان مختلف در دنیا(نسبت به کلّ جمعیت دنیا)از

قرار زیر است:

الف-مسلمانان:11/18 درصد

ب-مسیحیان:3/33 درصد

ت-یهودیان:23/0 درصد

این بدین معنی است که از هر هزار نفر جمعیت دنیا تقریبا:

الف-مسلمان:180 نفر

ب-مسیحی:330 نفر

ت-یهودی:2 نفر

یعنی در دنیا،از هر 1000 نفر،فقط 2 نفر یهودی می‏باشند.

حال که به کلّ جمعیت یهود پی بردیم،باید دید که یهودیان به چه نسبتی و در چه‏

مناطقی از دنیا تجمع کرده‏اند و در اصل چه نقاطی را تحت نفوذ و سیطره خود دارند.

جمعیت یهودیان در نقاط مختلف دنیا از قرار زیر است

الف-آمریکا:پنج و نیم میلیون نفر

ب-آمریکای لاتین:چهار صد و پنجاه و هشت هزار نفر

ت-اروپا:یک میلیون و هفتصد و شصت و یک هزار نفر

ج-آسیا:چهار میلیون و دویست و هشتاد و نه هزار نفر

د-آفریقا:صد و بیست و هشت هزار نفر

ر-اقیانوسیه‏(4):نود و پنج هزار نفر

ه-قسمتی از اروپا و آسیا(2)هشت صد و سیزده هزار نفر

یعنی بیشترین تجمع یهودیان(The Jews)در آمریکا و آسیا (فلسطین اشغالی) است.

جمعیت ادیان مختلف در آمریکا:

جمعیت آمریکا(United States of America): با وسعت 9032171  کیلومتر مربع(وسعتی به اندازه پنج و نیم برابر ایران)(3)،جمعیتی معادل 300 میلیون نفر دارد که از این تعداد،جمعیت ادیان مختلف آن به شرح زیر می‏باشد

الف-مسیحیان:

دویست و بیست و سه میلیون و ششصد

ب-مسلمانان:

هشت میلیون نفر

ت-یهودیان:

پنج میلیون و دویست هزار تا پنج و نیم میلیون نفر

ج-سایر ادیان نظیر بودائی،هندو و ملحدین و غیره که بقیه جمعیت آمریکا را تشکیل‏ می‏دهند:

بیست و دو میلیون و نه صد هزار تا بیست و پنج میلیون و دویست هزار نفر

درصد جمعیت ادیان مختلف در آمریکا(نسبت به کلّ جمعیت آمریکا):}

الف-مسیحیان:86 درصد

ب-مسلمانان:1/3درصد

ت-یهودیان:1/2 درصد

ج-سایر ادیان و ملحدین: 8/8 درصد

این بدین معنی است که از هر هزار نفر جمعیت آمریکا تقریبا:

الف-مسیحی:860 نفر

ب-مسلمان:30 نفر

ت-یهودی:20 نفر

یعنی در آمریکا،از هر 1000 نفر،فقط 20 نفر یهودی است.

طبق آمار 3/80 درصد از جمعیت آمریکا را سفیدپوستان تشکیل می‏دهند.

1/12 درصد آن را سیاه‏پوستان(African-American)

6/7 درصد بقیه را،نژادهای دیگر تشکیل می‏دهند.

بنابراین باید در مجلس عوام امریکا که 435 نفر برای دو سال انتخاب می شوند تقریبا 8 جهود باشد و 12 مسلمان و مابقی مسیحی باشند ! و در مجلس سنا که از هر ایالت امریکا 2نفر انتخاب میشوند و در مجموع یکصد نفر برای یک دوره شش ساله اند ، 2 نفر جهود و 3نفر مسلمان حاضر باشند ! اما آیا این قاعده جریان دارد؟

جمعیت مسلمانان آمریکایی 8 میلیون نفر می‏باشد.آنان حتی 1 نفر نماینده‏

در هیچ یک از مجالس سنا و یا نمایندگان آمریکا ندارند.در صورتی که جمعیت جهودان‏

در آمریکا 5/5 میلیون نفر است 17 نفر از نمایندگان ایالات کالیفرنیا و نیویورک جهود

می‏باشند.باید اشاره نمود که این تعداد 17 نفر نماینده،فقط از دو ایالت کالیفرنیا و

نیویورک بوده و آمریکا دارای 50 ایالت می‏باشد.

هر زمان فردی مانند آقای لوئیس فراخان صحبتی می‏کند،جهودان،او و مسلمانان‏

دیگر را مورد حمله قرار می‏دهند.هرگاه یک فرد مسلمان آمریکایی خود را برای یکی از

دو مجلس آمریکا و یا پست دیگری کاندید نماید،داد و فریاد و تبلیغات سوء

صهیونیست‏ها بلند شده و تمام سعی و تلاش خود را برای انتخاب نشدن آن فرد بکار می‏گیرند.

صهیونیست‏های آمریکا دائما عربده می‏کشند که جهودان ایران تحت فشار می‏باشند

و آزادی ندارند و...،در صورتی که هر چند تعداد جهودان در ایران بنا به گفته صهیونیستهای امریکا برابر بیست و پنج هزار نفر است  بسیار اندک است‏، لکن نماینده‏ای در مجلس شورای اسلامی دارند یعنی از هر ده هزار نفر 3نفر جهود در ایران است و این در صورتی است که هر نماینده مجلس برابر است با دویست و پنجاه هزار نفر که بنا بر قیاس جمعیت جهود و مسلمان باید هر ده دوره (معادل 40 سال ) یک نماینده جهود ( در صورت برابری جمعیت) به مجلس راه پیدا نماید ،که محبت اسلامی و قوانین جمهوری اسلامی اجازه داده است در هر دوره مجلس یک نماینده از یهودیان حضور داشته باشد.

با توجه به مطالب فوق،باید گفت که در حقیقت،سیستم‏ حکومتی آمریکا«از جهودان،برای جهودان و به وسیله جهودان» است نه از مردم ،برای مردم وبه وسیله مردم.

زندگی نامه آیت الله موسوی همدانی به قلم خودشان

دوران تحصیل

پس از گذراندن دوره ابتدایى، در سال 1363قمرى، تحصیلات علوم حوزوى را در حوزه علمیّه همدان آغاز کردم. درس‏هاى مقدّمات تا سطح عالى را در خدمت اساتید محترم این حوزه تحصیل کردم و در اواخر، توفیق حضورِ محضرِ مرحوم آیةاللّه العظمى آخوند ملّاعلى معصومى همدانى(ره) را به‏دست آوردم. در آن زمان حوزه علمیّه همدان که با همّت آن مرحوم تأسیس شده بود از حوزه‏هاى علمیّه فعّال و پر رونق بود و داراى طلّاب درس‏خوان و کوشا بود و این بر اثر مراقبت کامل و محبّت و تربیت علمى و اخلاقى آن مرحوم بود که خود یکى از شاگردان و دست‏پرورده‏هاى ممتاز مرحوم آیةاللّه العظمى حائرى مؤسّس حوزه علمیّه قم و از تربیت شدگان مکتب اخلاقى و تربیتى مرحوم آیةاللّه آقاى حاج میرزا جواد ملکى تبریزى(ره) به شمار مى‏آمد.

استادان

این‏جانب در طول تحصیل در حوزه از اساتید زیادى بهره بردم که نام برخى از آن بزرگواران را در ذیل مى‏آورم:
مرحوم آیةاللّه سلطانى(ره)، مرحوم آیةاللّه مجاهدى(ره)(استاد کفایة الاصول)، مرحوم آیةاللّه العظمى بروجردى(ره) (استاد خارج فقه)، مرحوم آیةاللّه العظمى امام خمینى(ره) (استاد خارج اصول)، مرحوم آیةاللّه العظمى گلپایگانى(ره) (استاد خارج فقه)، مرحوم آیةاللّه العظمى محقّق داماد(ره) (استاد خارج فقه و اصول).

دوستان و معاشران

این‏جانب در ایّام تحصیل با دوستانى معاشر بوده‏ام که عبارت‏اند از:
آقاى حاج میرزا على آقا عراقچى همدانى، آقاى حاج سیّد هاشم حمیدى همدانى، آقاى حاج شیخ على نیّرى آقاى حاج میرزا على آقا ثابتى، آقاى حاج سیّد جواد علم الهدى، مرحوم آقاى حاج سیّد محمد علم‏الهدى و... .

عوامل مؤثّر بر گرایش به مسائل سیاسى و اجتماعى

علاوه بر معاشرت با استادان و دوستان و فضاى مناسب حوزه علمیّه قم، ده‏سال اقامت در تهران (1353 - 1363) و ارتباطِ کارى با جامعه روحانیّت مبارز و حضور در جلسات سیاسى و اجتماعى آنان و استفاده از افکار بلند و روشن آن بزرگان به ویژه شهیدان بزرگوارى چون مطهّرى، بهشتى، مفتّح، باهنر، شاه آبادى و نیز آیةاللّه مهدوى که جلسات پربار و تعیین کننده‏اى در جهت هدایت انقلاب‏اسلامى و تنظیم حرکت جامعه و تسریع در روند پیروزى انقلاب زیر نظر امام راحل(ره) داشتند، موجب گرایش و علاقه این‏جانب به مسائل سیاسى و اجتماعى گردید.

فعّالیّت‏هاى علمى

در زمینه تألیفات چندان موفّق نبوده‏ام. ترجمه دو جلد از بحارالانوار و تألیف دو جزوه کوچک به نام مهدى موعود(عج) و رسالت جهانى پیامبر اسلام(ص) از آثار قلمى این‏جانب است؛ امّا در زمینه تدریس همواره در حوزه علمیّه همدان از مقدّمات تا سطح (رسائل و مکاسب) و در حوزه قم، شرح لمعه و رسائل و مکاسب را تدریس کرده‏ام. در حال حاضر نیز مشغول تدریس کفایة الاصول در حوزه همدان مى‏باشم.

فعّالیّت‏ها و مبارزات سیاسى و اجتماعى

قبل از پیروزى انقلاب اسلامى به امور تبلیغ و ترویج دین و ارشاد و هدایت جامعه مخصوصاً در ایّام ماه مبارک رمضان و ماه محرّم و صفر مشغول بودم. در زمان حیات مرحوم آیةاللّه بروجردى(ره) که تبلیغ در ماه مبارک رمضان سال 1339 شمسى به قروه کردستان رفته بودم، پس از پایان ماه عدّه‏اى از مردم خدمت مرحوم آیةاللّه بروجردى آمدند و بنده را به عنوان روحانى محلّ خواستند و ایشان هم قبول کرد و حقیر را به آن شهر اعزام فرمود. چون شهرستان قروه در آن زمان مرکز فعّالیّت فرقه ضالّه بهائیت بود، مرتّب با مشکلات و مسائل اجتماعى حادّى روبه‏رو مى‏شدیم.
پس از رحلت آن مرجع بزرگ و آغاز نهضت اسلامى ملت ایران به رهبرى امام راحل(ره)، وظایف دیگرى احساس شد. مبارزه آشکار با رژیم باحادثه مدرسه فیضیّه - که حقیر در آن حضور داشتم و شاهد قضایا بودم و حتى در معرض خطر نیز قرار گرفتم - آغاز شد. پس از بازگشت به قروه و شرح جریان قم و حادثه فیضیّه و توزیع اعلامیّه‏هاى فراوانى که با خود برده بودم، با تهدید ساواک کردستان روبه‏رو شدم و به مرکز ساواک سنندج احضار شدم و با تعهّد و شنیدن سخنان رئیس آن مرکز از آن‏جا خارج شدم و چون اوّل کار بود، دستگیرى و شدّت عمل بیش‏تر را مصلحت ندانستند. در سال 1342شمسى به قم بازگشتم و از محضر بزرگان مستفید و ضمناً در ایّام تعطیلى حوزه از سوى بیت حضرت امام(ره) و به پیشنهاد مرحوم آیةاللّه اشراقى (داماد امام) در شهر نراق مشغول امور تبلیغى شدم که - بحمداللّه - ثمرات خوبى داشت. در سال 1352 یا 1353شمسى به دعوت هیئت امناى مسجد فرشته تهران و ترغیب بعضى از دوستان به تهران رفتم و تا سال 1363شمسى در همان مسجد مشغول انجام وظیفه بودم.
در مدّت ده سال حضور در آن‏جا علاوه بر برنامه‏هاى متنوّعى که در مسجد داشتم، با عالمان و بزرگان دیگر و جامعه روحانیّت مبارز همکارى و ارتباط داشتم و در اکثر جلساتى که براى تنظیم برنامه مبارزاتى در مقاطع مختلف تشکیل مى‏شد - چه در مرکز جامعه روحانیّت و چه در مناطق دیگر تهران - شرکت داشتم و در زمان اوج‏گیرى مبارزات در سال 1356 و 1357شمسى که درگیرى شدیدى بود و از سوى رژیم شاه دستور داده شد که از پذیرش مجروحان در مراکز درمانى خوددارى شود، نقاط مختلفى از منازل مردم مهیّاى پذیرش مجروحان شده بود، این‏جانب نیز منزل خود را که محلّ سکونت خودم بود، تخلیه کردم و با تهیّه تخت‏خواب و وسایل و لوازم کمک‏هاى اوّلیّه در اختیار آسیب دیدگان قرار دادم.
بعد از پیروزى انقلاب اسلامى حضور در اقامت‏گاه امام(ره)، مأموریّت حضور در کاخ نیاوران و استقرار در آن‏جا به این‏جانب واگذار شد. تشکیل کمیته در مسجد فرشته براى حفاظت و حراست و تأمین امنیّت در محدوده کمیته و حفاظت از منازل طاغوتیان فرارى و کمک به تمرکز و نظم کمیته‏ها و راه‏اندازى و ساماندهى کلانترى‏هاى اطراف از دیگر فعّالیّت‏هاى این‏جانب بود.
مدّت دو سال در دیوان عدالت ادارى مشغول انجام وظیفه بودم. پس از آن براى پى‏گیرى «فرمان هشت ماده‏اى» حضرت امام(ره)، به آذربایجان‏غربى اعزام شدم. امامت جمعه و نمایندگى حضرت امام(ره) در استان همدان به تقاضا و پى‏گیرى مردم شریف همدان و با حکم مبارک حضرت امام(ره) در سال 1363 شمسى از دیگر مسئولیّت‏هاى این‏جانب بود.

دوران دفاع مقدّس و جنگ تحمیلى

تأثیر حضور روحانیّت و عالمان و طلّاب در تقویت و حفظ روحیّه رزمندگان و تبیین جاى‏گاه ارزشى جهاد و دفاع از انقلاب و نظام اسلامى و ارزش شهادت و مقام رفیع شهید از مطالب روشن و بدیهى است، به‏طورى که اکثر اوقات، خود آقایان روحانى تحت تأثیر روحیّه بالاى این جوانان عزیز و بسیجیان عاشقِ شهادت و پاک‏بازان مخلص قرار گرفته، تحوّلى در درون آنان به‏وجود مى‏آمد. حقیر هم طبق وظیفه اسلامى و روحانیّتى خود، بارها در آن جبهه‏هاى مقدّس حضور یافتم و خاطرات فراوان و شیرینى از آن دوران عشق و ایثار دارم که براى اختصار تنها به یک مورد اشاره مى‏نمایم.
در سال 1360شمسى از تهران به همراه برادران مسجد با مقدارى از کمک‏هاى مردمى به سوى جبهه‏هاى جنوب و خوزستان رفتیم. بر چهره نورانى و پر از معنویّت و خلوص رزمندگان اسلام بوسه زده، دقایقى در هر سنگر توقّف کردیم و هدایا را تقدیم نمودیم و به پادگان شهید بهشتى اهواز بازگشتیم و شب را در آن پادگان ماندیم. اوّل مغرب، نماز جماعت، با شکوه و معنویّت خاصّى اقامه شد و پس از آن براى حاضران سخن‏رانى کردم.
پس از خوردن شام خوابیدم و سحرگاه وقتى که از خواب برخاستم، گوشم با صداى مناجات و راز و نیازى عاشقانه رزمندگان اسلام مرا به خود جذب کرد. وقتى دقّت کردم، دیدم در جاى‏جاى محوّطه وسیع پادگان این جوانان کم سنّ و سال با خداى خود خلوت نموده، مشغول تهجّد و دعا هستند. از این حالت روحانى و معنوى چنان لذّت بردم که لحظاتى فقط به این منظره زیبا خیره شده، از اخلاص این عاشقان و شب زنده‏داران در خود احساس انفعال شدیدى کردم.
پس از شرکت در مراسم صبح‏گاهى از این مجاهدان خداحافظى کرده، از پادگان خارج شدیم. دیدم بیرون پادگان عدّه‏اى زن و مرد براى ملاقات فرزندان خود آمده بودند. در این بین خانمى آمد و سلام کرد و گفت: من آمده‏ام پسرم را ببینم، امّا پسرم نمى‏آید تا او را ببینم. سپس گفت: چون چشم پسرم خیلى ضعیف است، مى‏خواهم خواهش کنم او را به کارى که مناسب با چشمش باشد، بگمارند. سرانجام پس از پى‏گیرى زیاد پسر او را پیدا کردم. او نوجوانى پانزده یا شانزده ساله بود و عینک پرموجى به چشم داشت؛ معلوم بود که چشم او خیلى ضعیف است. وقتى نزد مادرش آمد، مادر او را به گرمى در آغوش کشید. به او گفتم: «چرا نمى‏آمدى تا مادرى را که از راه بسیار دور آمده است، ببینى؟» گفت: «مى‏ترسیدم اگر مادرم مرا ببیند، با خود ببرد و من نمى‏خواهم بروم».

نمایندگى در مجلس خبرگان

در انتخابات دوره دوم مجلس خبرگان رهبرى به عنوان نمایندگى استان همدان برگزیده شدم.
از تصمیمات مهم و سرنوشت‏ساز مجلس خبرگان تعیین و تفویض ولایت امر و مسئولیّت رهبرى و زعامت جامعه‏اسلامى به حضرت آیةاللّه خامنه‏اى - أعزّه و أیّده اللّه بعزّته و قدرته و أظهرهُ اللّه على أعدائه أعداء الإسلام - بود و این فطانت به عنایت و هدایت الهى بود. حضرت امام راحل(ره) هم با اشارتى که در زمان حیات پربرکت خود به شایستگى و مزایاى خاصّ معظّمٌ‏له داشتند، راهنماى خبرگان رهبرى در این تصمیم سرنوشت‏ساز بود و این‏انتخاب، به لطف الهى تمامى افکار و آرزوهاى دشمنان و رؤیاهاى شیطانى آنان را نقش بر آب کرد و همانند تعیین امیرمؤمنان على(ع) به‏وسیله خود رسول اللّه(ص) براى زعامت و ولایت بر مسلمانان بود و با این کار، تشویش‏ها و اضطراب‏ها که به‏صورت شبه هولناکى درآمده بود، خاتمه یافت.
مسئله دیگرى که آن هم به نوبه خود تصمیمى مهم و سرنوشت ساز بود، تجدید نظر در مرجع تشخیص صلاحیّت نامزدهاى خبرگان بود که با تصویب و آراى قاطع خبرگان رهبرى پس از بحث و تبادل نظر صورت گرفت و این مهم به شوراى محترم نگهبان محوّل شد که در این مسئله سرنوشت‏ساز هم تشویش و اضطرابى که از احتمال اشتباه و خطا و تحریف و تزیین باطل و تضعیف حق وجود داشت، مرتفع گردید و راه نفوذ فاقدان شرایط مسدود شد.

چند سالی است که حضور اعراب در ایران بالخصوص در شهرهای تهران ، قم و مشهد رنگ گرم تری به خود گرفته است ؛ اگر مسافرتی به قم در فصول گرم نموده باشید با پیاده شدن از پایانه مسافربری تا خانه های اجاره ایی اطراف حرم و گپ و گفتگوهای عربهای نشته در میدان آستانه دیدگانت را مجذوب خود مینماید و حال و هوای سفری متفات را ایجاد می کنند.

فرق عمده عربهای قم و مشهد در ملیت آنها محسوب می شود ، مسافران عرب قم اغلب عراقی اند که با داشتن هیکلهای تنومند و پوشیدن دشداشه هایی تیره رنگ به راحتی قابل ممیزند، پوشش اغلب زنهای عراقی چادری است مانند چادر های ایرانی با این تفاوت که از طرفین چادر جای یدی در نظر گرفته شده است در دست و صورت بعضی از آنها که احتمالاپایبندی بیشتری به سنن خود دارند خالکوبی های متفاوتی را مشاهده میکنی، استعمال عطرهای مخصوصی که بنا بر سلایق ایرانیان مشمئز کننده محسوب می شود از دیگر خصوصیت آنهاشمرده می شود .

در تهران، شهر ری مهمترین اجتماع عربها برای زیارت شاه عبد العظیم می باشد که جز مسیر عبوری قصد ماندن در آن دیار ندارند.

عرب های زائر مشهد مقدس که تصمیم به ماندن حدودی یک ماهه دارند معمولا از کشور های اطراف خلیج فارس ، چون بحرین ، عربستان اند؛ مهمترین خصوصیات انها پوشیدن دشداشه هایی زیبا ، سفید و اتو کشیده ایی است که با چفیه ایی عربی یا سفید بر سرشان لباس کاملی را تشکیل می دهند؛ نسوان آنها چادر عربی متفاوتی از چادر های عراقی بر سر دارند که الگوی چادر های ملی ما محسوب می شوند که با زدن روپوشی بر صورت به حجابی به نام حجاب زینبی (س) معروف شده است .

اعراب کشور های سوریه و لبنان که بسیار محدود و شاید به ندرت در میان مسافران دیده میشوند ویژگی های دیگری را دارا میباشند، دشداشه و چادر های آنان به حکم استعمار فرانسه مانند هم سو شدن زبانشان به لغات فرانسوی به یغما رفته است ، مردانشان مانند اروپاییان لباس میپوشند و زنان نیز به سه شکل کلی دیده میشوند :بانوان شیعی که با حجابی کامل متشکل از روسری و مانتویی بلند تا ساق پا هستند، بعضی از زنان اهل تسنن که حجاب صورت را به تماما مراعات میکنند و با بلوز و شلوار یا دامن در رفت و امدند و زنان مسیحی که بدون حجاب و مانند اروپاییان سیر میکنند ، چادر در فرهنگ سوری معنایی ندارد و اگر بعضی بسیار مقید باشند ، از روسری بزرگی استفاده میکنند که تا کمر گاهشان را بپوشاند.

 و اما عربهای ایرانی مقیم جنوب ، با تداخل لباس عربی و بومی ایرانی شکل دیگری از پوشش را پدیدار ساخته اند.