چند سالی است که حضور اعراب در ایران بالخصوص در شهرهای تهران ، قم و مشهد رنگ گرم تری به خود گرفته است ؛ اگر مسافرتی به قم در فصول گرم نموده باشید با پیاده شدن از پایانه مسافربری تا خانه های اجاره ایی اطراف حرم و گپ و گفتگوهای عربهای نشته در میدان آستانه دیدگانت را مجذوب خود مینماید و حال و هوای سفری متفات را ایجاد می کنند.

فرق عمده عربهای قم و مشهد در ملیت آنها محسوب می شود ، مسافران عرب قم اغلب عراقی اند که با داشتن هیکلهای تنومند و پوشیدن دشداشه هایی تیره رنگ به راحتی قابل ممیزند، پوشش اغلب زنهای عراقی چادری است مانند چادر های ایرانی با این تفاوت که از طرفین چادر جای یدی در نظر گرفته شده است در دست و صورت بعضی از آنها که احتمالاپایبندی بیشتری به سنن خود دارند خالکوبی های متفاوتی را مشاهده میکنی، استعمال عطرهای مخصوصی که بنا بر سلایق ایرانیان مشمئز کننده محسوب می شود از دیگر خصوصیت آنهاشمرده می شود .

در تهران، شهر ری مهمترین اجتماع عربها برای زیارت شاه عبد العظیم می باشد که جز مسیر عبوری قصد ماندن در آن دیار ندارند.

عرب های زائر مشهد مقدس که تصمیم به ماندن حدودی یک ماهه دارند معمولا از کشور های اطراف خلیج فارس ، چون بحرین ، عربستان اند؛ مهمترین خصوصیات انها پوشیدن دشداشه هایی زیبا ، سفید و اتو کشیده ایی است که با چفیه ایی عربی یا سفید بر سرشان لباس کاملی را تشکیل می دهند؛ نسوان آنها چادر عربی متفاوتی از چادر های عراقی بر سر دارند که الگوی چادر های ملی ما محسوب می شوند که با زدن روپوشی بر صورت به حجابی به نام حجاب زینبی (س) معروف شده است .

اعراب کشور های سوریه و لبنان که بسیار محدود و شاید به ندرت در میان مسافران دیده میشوند ویژگی های دیگری را دارا میباشند، دشداشه و چادر های آنان به حکم استعمار فرانسه مانند هم سو شدن زبانشان به لغات فرانسوی به یغما رفته است ، مردانشان مانند اروپاییان لباس میپوشند و زنان نیز به سه شکل کلی دیده میشوند :بانوان شیعی که با حجابی کامل متشکل از روسری و مانتویی بلند تا ساق پا هستند، بعضی از زنان اهل تسنن که حجاب صورت را به تماما مراعات میکنند و با بلوز و شلوار یا دامن در رفت و امدند و زنان مسیحی که بدون حجاب و مانند اروپاییان سیر میکنند ، چادر در فرهنگ سوری معنایی ندارد و اگر بعضی بسیار مقید باشند ، از روسری بزرگی استفاده میکنند که تا کمر گاهشان را بپوشاند.

 و اما عربهای ایرانی مقیم جنوب ، با تداخل لباس عربی و بومی ایرانی شکل دیگری از پوشش را پدیدار ساخته اند.